-
1 trust
[trʌst] 1. n 2. vtufać (zaufać perf) +datto take sth on trust — przyjmować (przyjąć perf) coś na słowo
to trust sth to sb — powierzać (powierzyć perf) coś komuś
to trust (that) — mieć nadzieję(, że)
* * *1. verb1) (to have confidence or faith; to believe: She trusted (in) him.) zaufać2) (to give (something to someone), believing that it will be used well and responsibly: I can't trust him with my car; I can't trust my car to him.) powierzyć3) (to hope or be confident (that): I trust (that) you had / will have a good journey.) ufać2. noun1) (belief or confidence in the power, reality, truth, goodness etc of a person or thing: The firm has a great deal of trust in your ability; trust in God.) ufność2) (charge or care; responsibility: The child was placed in my trust.) opieka3) (a task etc given to a person by someone who believes that they will do it, look after it etc well: He holds a position of trust in the firm.) odpowiedzialność4) (arrangement(s) by which something (eg money) is given to a person to use in a particular way, or to keep until a particular time: The money was to be held in trust for his children; ( also adjective) a trust fund) depozyt5) (a group of business firms working together: The companies formed a trust.) trust•- trustee- trustworthy
- trustworthiness
- trusty
- trustily
- trustiness
См. также в других словарях:
zaufanie — n I 1. rzecz. od zaufać. 2. «przeświadczenie, że komuś można ufać; ufność» Całkowite, bezgraniczne zaufanie. Osoba godna zaufania. Budzić, zdobyć, zyskać, stracić, zawieść czyjeś zaufanie. Okazać komuś zaufanie. Darzyć kogoś zaufaniem. Mieć,… … Słownik języka polskiego
zaufanie — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}od cz. zaufać. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} wiara w to, że komuś, czemuś można ufać, że ktoś, coś nigdy nie… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
